نون وقایه در عربی چیست؟
حتما در فارسی اصطلاحی به نام «میانجی» به گوشتان خورده است؛ مثلا می‌گوییم «خانه‌ی زیبا»، «ی» یک میانجی است که باعث راحت خوانده شدن ترکیب وصفی شده است.
نون وقایه هم در عربی، مانند میانجی در فارسی عمل می‌کند و برای راحت خوانده شدن قبل از ضمیر متکلم وحده «ی» در فعل‌های متعدی و برخی حروف دیگر می‌آید.
وقایه در عربی به معنی “جلوگیری یا نگه داشتن” است و نون وقایه حرفی است که جلوی فعل را برای پذیرفتن کسره و جر می‌گیرد؛ زیرا این دو ویژگی مخصوص اسم می‌باشند.
به مثال زیر دقت کنید تا منظور را بهتر متوجه شوید:
ضَرَبَ (فعل ماضی) +ی (ضمیر متکلم وحده) ⇐ ضَرَبِی
این مثال برای حالتی است که نون وقایه بین فعل متعدی و ضمیر نیامده و چون ضمیر “ی” حرف قبل از خود را کسره می‌دهد این حالت اشتباه می‌شود.
حال به مثال درست آن دقت کنید:
ضَرَبَ + ن +ی ⇐ ضَرَبَنی: مرا زد
در اینجا: «ضَرَبَ» ← فعل / «ن» ← نون وقایه / «ی» ← ضمیر و مفعول است.
مثالی برای درک بهتر نون وقایه
ضمیر متکلم “ی” را همچون خواستگاری در نظر بگیرید که به خواستگاری فعل می‌رود و این دو از صمیم قلب یکدیگر را دوست دارند و می‌خواهند در کنار یکدیگر زندگی خوب و خوشی داشته باشند؛ اما نون وقایه همچون پدری سختگیر، مانع رسیدن فعل رسیدن به ضمیر “ی” می‌شود و به فعل می‌گوید ضمایر متناسب دیگری برای تو وجود دارد که می‌توانند تو را خوشبخت کنند و در چنین شرایطی هم فعل مجبور می‌شود به ازدواج اجباری تن بدهد و به این شکل درآید ⇐ ضَرَبَکُم: شما را زد
مثال‌های دیگر:
برای مطالعه ادامه مقاله اینجاکلیک کنید.