آکادمی عربی مهدی ترابی

کتاب عربی هفتم، اولین کتابی است که در اختیار دانش آموزان پایه هفتم برای یادگیری زبان عربی قرار می‌گیرد.

بعد از گذراندن دوره ۶ ساله ابتدایی، برای اولین بار در سال هفتم و ورود به متوسطه اول با دروس جدیدی به نام “عربی”آشنا می‌شوید که برای بخش زیادی از دانش آموزان دغدغه و نگرانی‌های زیادی را ایجاد می‌کند که در این مقاله از “آکادمی‌عربی”قصد داریم کمی‌دقیق‌تر و تخصصی‌تر با این کتاب آشنا شویم و در ادامه درباره‌ی روش مطالعه درس عربی هفتم مطالب مهمی‌را خدمتتان ارائه کنیم.

پس لطفا مقاله را تا آخر با دقت مطالعه کنید.

پیشنهاد: برای دانلود کتاب عربی هفتم کلیک کنید.

کتاب عربی هفتم

کتاب جدید عربی هفتم آموزش و پرورش شامل ۱۰ درس می‌باشد که با توجه به اینکه دانش آموز برای اولین بار با زبان جدیدی به نام “عربی” آشنا می‌شود، سعی کرده بیشتر از اینکه درگیر قوائد باشد به شناخت لغات جدید بپردازد و به نوعی دایره لغات ذهنی دانش‌آموز را برای سال‌های بعد آماده‌تر کند.

البته کلمات و متن‌هایی که در کتاب عربی هفتم به‌کار رفته خیلی سخت و پیچیده نیست و می‌توان گفت برای شروع راه یادگیری درس عربی مناسب است، البته نقدهایی به تالیف کتاب داریم که در این مقاله قصد ورود به آن نداریم و به عنوان منبع اصلی درسی دانش‌آموزان فقط به توضیح ویژگی‌های کتاب و نحوه صحیح مطالعه آن می‌پردازیم.

درس اول تا پایان درس سوم کتاب عربی هفتمبرای تدریس در نوبت اول است.

درس اول عربی هفتم:

این درس سه بخش دارد؛ در این درس جملات حکیمانه ساده و در عین حال پر ارزشی آمده است. همچنین عبارت‌هایی درباره “اسم اشاره به مفرد، مثنی و جمع” آمده که درآن مثنی و انواع جمع سالم و جمع مکسر نیز تدریس شده است.

اسم مبالغه در عربی چیست؟

اسم مبالغهجزء اسم‌های مشتقی است که علم صرف به آن می‌پردازد. اگر هنوز مبحث اسم فاعل و اسم مفعولرا مطالعه نکرده‌اید پیشنهاد می‌کنم یک سری به مقاله “ همه چیز درمورد اسم فاعل و مفعول“ بزنید چرا که در آنجا کاملا علم صرف و نحو را توضیح داده‌ام.

می‌خواهم با یک مثال بانمک اسم مبالغهرا برایتان توضیح دهم:

نمیدانم چقدر با ملوان زبل آشنایی دارید!

به هرحال به شما معرفی‌اش می‌کنم: ملوان زبل، یک شخصیت کارتونی است که با ملوان قوی هیکلی رقابت دارد.

از آنجایی که خودش قدرت چندانی ندارد، با خوردن اسفناج زورش “زیاد” می‌شود و ملوان قوی هیکل را شکست می‌دهد.

ربط این داستان با اسم مبالغه چیست؟

این مثال‌ها را ببینید:

• صابِر: صبور (اسم فاعل) ← صَبّار: بسیار صبور (اسم مبالغه)

• عالِم: دانا (اسم فاعل) ← عَلّامَة: بسیار دانا (اسم مبالغه)

می‌توانیم بگوییم اسم مبالغهحالت قدرتمندِ اسم فاعل می‌باشد. در مثال ما«صابِر یا عالِم» همان ملوان زبل قبل از خوردن اسفناج هستند که زور چندانی ندارند، و «صَبّار، عَلّامَة» بعد از خوردن اسفناج می‌باشند و زورشان بیشتر است.

از مثال خارج شویم، به نظر شما دلیل تفاوت ترجمه در این دو نوع اسم (یعنی اسم فاعل و اسم مبالغه) چیست؟

بله! به دلیل تفاوت وزن‌هایشان می‌باشد.

تعریف اسم مبالغه و وزن‌های آن در عربی

برای مطالعه ادامه مطلب اینجاکلیک کنید یا به سایت آکادمی‌عربی قسمت مقالات مراجعه کنید.

آدرس سایت: https://arabiacademy.ir/

برای اینکه وارد مبحث فعل لازم و متعدی در عربیشویم بهتر است ابتدا مبحث جمله فعلیه و اجزای آن را بدانیم.

نقش کلیدی در این مبحث مفعول است و همه چیز به بود و نبود آن بستگی دارد.

برویم سراغ اصل مطلب:

فعل گذرا و ناگذر

معادل فعل لازمدر فارسی فعل ناگذر و معادل فعل متعدیفعل گذرا به مفعول است.

فعل ناگذر فعلی است که برای کامل شدن معنایش فقط به نهاد نیاز دارد و فعل گذرا به مفعول فعلی است که علاوه بر نهاد به مفعول نیز نیاز دارد.

به مثال‌ها توجه کنید:

• علی آمد.
• محمد خوابید.
• شیشه شکست.

[علی، محمد و شیشه] نهاد و [آمد، خوابید، شکست] فعل‌های ناگذر هستند.

• علی کتاب را آورد.
• درس را خواندم.
• شیشه را شکاندی.

[آورد، خواندم، شکاندی] فعل‌های گذرا هستند که مفعول‌هایشان به ترتیت [کتاب، درس، شیشه] می‌باشد.

حال می‌خواهم سوالی از شما بپرسم! بنظر شما معادل نهاد در زبان عربی و در این بخش، کدام نقش از نقش‌ها می‌باشد؟

این مقاله رو هم بخون:

افعال در عربی!

مشاهده مقاله

تفاوت فعل لازم و فعل متعدی

برای مطالعه ادامه مقاله اینجاکلیک کنید یا به سایت آکادمی‌عربی قسمت مقالات مراجعه کنید.

آدرس سایت: https://arabiacademy.ir/

نون وقایه در عربی چیست؟

حتما در فارسی اصطلاحی به نام «میانجی» به گوشتان خورده است؛ مثلا می‌گوییم «خانه‌ی زیبا»، «ی» یک میانجی است که باعث راحت خوانده شدن ترکیب وصفی شده است.

نون وقایه هم در عربی، مانند میانجی در فارسی عمل می‌کند و برای راحت خوانده شدن قبل از ضمیر متکلم وحده «ی» در فعل‌های متعدی و برخی حروف دیگر می‌آید.

وقایه در عربی به معنی “جلوگیری یا نگه داشتن” است و نون وقایه حرفی است که جلوی فعل را برای پذیرفتن کسره و جر می‌گیرد؛ زیرا این دو ویژگی مخصوص اسم می‌باشند.

به مثال زیر دقت کنید تا منظور را بهتر متوجه شوید:

ضَرَبَ (فعل ماضی) +‌ی (ضمیر متکلم وحده) ⇐ ضَرَبِی

این مثال برای حالتی است که نون وقایه بین فعل متعدی و ضمیر نیامده و چون ضمیر “ی” حرف قبل از خود را کسره می‌دهد این حالت اشتباه می‌شود.

حال به مثال درست آن دقت کنید:

ضَرَبَ + ن +‌ی ⇐ ضَرَبَنی: مرا زد

در اینجا: «ضَرَبَ» ← فعل / «ن» ← نون وقایه / «ی» ← ضمیر و مفعول است.

مثالی برای درک بهتر نون وقایه

ضمیر متکلم “ی” را همچون خواستگاری در نظر بگیرید که به خواستگاری فعل می‌رود و این دو از صمیم قلب یکدیگر را دوست دارند و می‌خواهند در کنار یکدیگر زندگی خوب و خوشی داشته باشند؛ اما نون وقایه همچون پدری سختگیر، مانع رسیدن فعل رسیدن به ضمیر “ی” می‌شود و به فعل می‌گوید ضمایر متناسب دیگری برای تو وجود دارد که می‌توانند تو را خوشبخت کنند و در چنین شرایطی هم فعل مجبور می‌شود به ازدواج اجباری تن بدهد و به این شکل درآید ⇐ ضَرَبَکُم: شما را زد

مثال‌های دیگر:

برای مطالعه ادامه مقاله اینجاکلیک کنید.